Każdy mniej lub bardziej zaawansowany grzybiarz powinien wiedzieć, że na terenie polskich lasów można niekiedy trafić na rzadko spotykane gatunki grzybów. Jednymi z nich są palce umarlaka i trąbki śmierci – okazy, których sam wygląd powinien zaniepokoić.
Palce umarlaka – co to takiego i gdzie można je spotkać?
Palce umarlaka to grzyby, których nazwa zdecydowanie odstrasza. Oficjalnie są jednak znane jako próchnilec maczugowaty, co może jeszcze bardziej naprowadzić na to, jak wyglądają. Jak się bowiem okazuje, przerażająca jest nie tylko ich nazwa, ale również prezencja. Przybierają różne kształty, natomiast najczęściej przypominają martwy, ludzki palec o długości 3-10 centymetrów i grubości około 2,5 centymetrów. To, czym się wyróżniają to przede wszystkim ich ciemna barwa. Mają ziarenkowatą powierzchnię, natomiast młode okazy wiosną charakteryzują się bladym szczytem. Nie przypominają innych, dobrze znanych gatunków – nie posiadają charakterystycznego, widocznie zarysowanego kapelusza i trzonu, dlatego wiele osób nie wie nawet, że są to grzyby. Jest to gatunek, który wyrasta w małych grupach przez cały rok, dlatego można go spotkać bez względu na warunki atmosferyczne. Grzyby te porastają martwe drewno w lasach, parkach i na opadłych gałęziach. Preferują towarzystwo buków, grabów i dębów. Jak sama nazwa może wskazywać, jest to grzyb niejadalny. Nie ma jednak potwierdzenia co do tego, czy jest trujący.
Trąbki śmierci – to musisz o nich wiedzieć!
W ostatnim czasie można zauważyć wysyp potocznie nazywanych trąbek śmierci. Występują w przyrodzie już od lat, natomiast wielu grzybiarzy zaalarmowało w ostatnim czasie, że natknęli się na nie w lasach na terenie niemal całego kraju. W polskich lasach można je spotkać od sierpnia do listopada, a więc w okresie najintensywniejszych zbiorów. Oficjalną nazwą wspomnianych grzybów jest lejkowiec dęty, a więc jak można się domyślać, gatunek ten ma kształt lejka z wywiniętymi na zewnątrz końcówkami. Średnica tego specyficznego kapelusza waha się w granicach od trzech do ośmiu centymetrów, natomiast jego trzon zwęża się ku dołowi i ma długość od pięciu do dwunastu centymetrów. Ich miąższ jest elastyczny i sprężysty, natomiast po wysuszeniu staje się łamliwy. Po namoczeniu odzyskuje jednak swoją pierwotną elastyczność. Jak go rozpoznać? Najlepiej pamiętając o tym, że kształtem jest łudząco podobny do kurki – wyróżnia się jednak swoją ciemną, brązowoczarną barwą. Podobieństwo wynika z faktu, iż trąbki śmierci są tak naprawdę krewnymi wspomnianego pieprznika jadalnego. Podobnie jak palce umarlaka, rośnie w grupach (w tej sytuacji nieco większych) pod dębami i bukami. Do rozwoju potrzebuje dość dużej wilgotności podłoża, dlatego bardzo często można go znaleźć nieopodal mchów i porostów. Co szokujące, jest to grzyb, który pomimo swojej nazwy nie jest toksyczny. Wręcz przeciwnie – ma aromatyczny smak, przez wielu definiowany jako truflowy. Z racji tego, że lejkowiec dęty jest grzybem jadalnym, doskonale sprawdza się w kuchni. Wiele osób wykorzystuje je do przygotowania farszu do pierogów lub zup.
Grzybobranie, choć jest lubianą przez wielu czynnością, wymaga zachowania szczególnej ostrożności. Jak widać po przykładzie palców umarlaka i trąbek śmierci, poszczególne gatunki mogą się wydawać trujące jedynie pozornie. W razie jakichkolwiek wątpliwości warto więc korzystać z atlasu grzybów lub rady bardziej doświadczonych zbieraczy.
