Mimo że na pozór łatwo rozróżnić grzyba trującego od jadalnego, to co roku wiele osób choruje, a nawet walczy o życie z powodu poważnej pomyłki. Wiadomo, że muchomory poza popularną czerwoną odmianą, mogą do złudzenia przypominać grzyby jadalne. Szczególnie niebezpieczne są muchomory sromotnikowe, często mylone z kanią – jak je od siebie odróżnić?
Odróżnienie grzybów trujących i jadalnych to na pozór nic trudnego, zwłaszcza że osoby niepewne swoich zbiorów często rezygnują z okazów budzących jakiekolwiek wątpliwości. Najbardziej niebezpieczny dla człowieka jest muchomor sromotnikowy, którego wielu grzybiarzy błędnie uznaje za kanię. Jak rozróżniać te dwa grzyby i nie popełnić błędu, który może okazać się śmiertelny?
Nóżka i pierścień
Bardzo istotnym elementem budowy kani jest pierścień znajdujący się na nóżce. Posiada włóknistą strukturę i można go delikatnie przesuwać w górę i w dół. Muchomor sromotnikowy również posiada pierścień, jednak w tym przypadku wrasta w nóżkę i bardziej przypomina falbanę. Te grzyby różni też trzon – u kani jest on smukły, biały oraz pusty w środku u rozwiniętych osobników, z kolei nóżka muchomora sromotnikowego jest pełna.
Kapelusz
Najbardziej charakterystyczny u kani jest kapelusz, ze względu na występujące na nim łuski, które wyglądają na suche i odstają od jego powierzchni. Ponadto ma on barwę biało-beżową i specyficznego “garba” bądź kulisty kształt świadczący o wczesnym stadium rozwoju grzyba – to właśnie młode gatunki grzybów mylone są najczęściej. W przypadku muchomorów sromotnikowych kapelusz jest oliwkowozielony, raczej gładki i ma śliską powierzchnię.
Bulwa
Wiele źródeł podaje, że najlepszym sposobem zbierania grzybów jest ich wykręcanie z podłoża. Ma to duże znaczenie zwłaszcza w przypadku kani, ponieważ tylko u tak zebranego grzyba będzie można zwrócić uwagę na charakterystyczną bulwę, z której wyrasta. Muchomor sromotnikowy ma przy niej specyficzną pochwę, której nie posiada jadalna kania. Zapoznanie się z fotografiami ukazującymi różnicę w wyglądzie bulwy pozwoli na uniknięcie pomyłki.
Zapach
Ostatnią rzeczą odróżniającą te dwa gatunki jest ich zapach. Różne źródła opisują go w odmienny sposób, jednak generalnie uznaje się, że muchomor sromotnikowy pachnie słodko i mdło, przywołując skojarzenia z miodem sztucznego pochodzenia.
Jeśli grzyb jest w pełni rozwinięty jego rozpoznanie nie powinno sprawić żadnej trudności, jednak te we wczesnym stadium rozwoju nie mają wykształconych wszystkich cech charakterystycznych – lepiej więc unikać ich zbierania. Należy pamiętać, że jeśli nie ma się stuprocentowej pewności co do gatunku zebranego grzyba, nie powinno się go wkładać do koszyka. Zwłaszcza muchomor sromotnikowy zagraża życiu człowieka, a w przypadku dziecka jest szczególnie niebezpieczny – objawy zatrucia występują zwykle wtedy, gdy toksyna dostanie się już do krwi, więc może wyrządzić wiele nieodwracalnych szkód w organizmie.
